อัลบั้ม : คราม
หนทาง ยังดูเหมือนเดิม
มีแสงไฟ มีผู้คนรอบกาย
จากคนร้อยพันที่ยืนใกล้กัน
กลับรู้สึกว่าไกลแสนไกล
อะไรมันหายไป จากหัวใจของเรา
(โว้ว โอ้ โฮว)
ทำไมแค่ลมเพียงแผ่วเบา ยังทำให้เหน็บหนาว
แค่เพียงแผ่นฟ้าที่ว่างเปล่า ยังทำให้มีน้ำตา
ทำไมมันช่างเปราะบางเหลือเกิน
อ่อนแอจนเกินจะเข้าใจ
ครั้งหนึ่ง ที่เคยสัมผัส
ในหัวใจ ว่ารักยังเหลืออยู่
แต่วันนี้ดูเหมือนมันลบเลือน
กอดที่อบอุ่นจางหายไป
สักวันถ้าล้มลงจะมีใครสนใจ
(โอ้ว โว่ว โฮ โอ่ โวว)
ทำไมแค่ลมเพียงแผ่วเบา ยังทำให้เหน็บหนาว
แค่เพียงแผ่นฟ้าที่ว่างเปล่า ยังทำให้มีน้ำตา
ทำไมมันช่างเปราะบางเหลือเกิน
(โอ้ว โว่ว โฮ โอ่ โวว)
* ร่องรอยจากคำไม่กี่คำ ยังทำให้ปวดร้าว
แค่เพียงแววตาที่ว่างเปล่า ยังทำให้เจ็บหัวใจ
ทำไมมันช่างเปราะบางเหลือเกิน
และชีวิตเมื่อไหร่จะเข้มแข็งพอ (โอ้ว โอว โฮว)
วิงวอนให้มันสิ้นสุดลง
ทำไมแค่ลมเพียงแผ่วเบา ยังทำให้เหน็บหนาว
แค่เพียงแผ่นฟ้าที่ว่างเปล่า ยังทำให้มีน้ำตา
ทำไมมันช่างเปราะบางเหลือเกิน
ไม่รู้เมื่อไหร่จะผ่านพ้น
( * )
และชีวิตเมื่อไรจะเข้มแข็งพอ.. (โอ้ โฮว)
ไม่รู้ ไม่รู้ ไม่รู้
ว่าชีวิตเมื่อไรจะเข้มแข็งพอ.. (โอ้ โฮว)
ไม่รู้ ไม่รู้ และชีวิตเมื่อไรจะเข้มแข็งพอ
ที่มา/ความหมายของเพลง:
แสดง
