อัลบั้ม : Left Right and Something
ในคืนที่เงียบเหงา ที่ไม่มีแม้แสงไฟ
อยู่บนถนนที่ยาวไกล เหม่อมองออกไปสุดสายตา
สิ่งดีๆที่หายไป กับความหม่นหมองของดวงจันทร์
วุ่นวายสับสนมารวมกัน แต่ว่าฉันยังคงต้องเดินทาง
วันและคืนมีความต่าง
จะสุขจะเศร้าอะไรก็เพียงแค่พริบตา
อาจจะวอนถึงเช้า
ค่ำคืนที่มืดมิดฉันเดินออกไป
ความเหงาเข้าปกคลุมฉัน ฉันได้แต่กลัวเพราะฉันไม่มีใคร
ไม่ว่าจะหันไปทางใด มองไปบนฟ้าไม่มีแม้แสงจันทร์
แล้วเจ้าดวงอาทิตย์แค่เพียงอึดใจ
สาดแสงทองส่องให้ฉันเห็นตอนเช้า ช่างแสนสบายใจ
ปลดปล่อยเอาความกลัวทิ้งไป แค่ให้เวลาเปลี่ยน
ไม่เจอคงไม่เห็นความต่าง
จากคืนมืดมิดที่ยาวนาน
เปลี่ยนเป็นท้องฟ้าที่ใสสว่าง
เป็นธรรมดาที่โลกต้องหมุนไป
วันและคืนในความต่าง
จะสุขจะเศร้าอะไรก็เพียงแค่พริบตา
อาจจะวอนถึงเช้า
ค่ำคืนที่มืดมิดฉันเดินออกไป
ความเหงาเข้าปกคลุมฉัน ฉันได้แต่กลัวเพราะฉันไม่มีใคร
ไม่ว่าจะหันไปทางใด มองไปบนฟ้าไม่มีแม้แสงจันทร์
แล้วเจ้าดวงอาทิตย์แค่เพียงอึดใจ
สาดแสงทองส่องให้ฉันเห็นตอนเช้า ช่างแสนสบายใจ
ปลดปล่อยเอาความกลัวทิ้งไป แค่ให้เวลาเปลี่ยน
ค่ำคืนที่มืดมิดฉันเดินออกไป
ความเหงาเข้าปกคลุมฉัน ฉันได้แต่กลัวเพราะฉันไม่มีใคร
ไม่ว่าจะหันไปทางใด มองไปบนฟ้าไม่มีแม้แสงจันทร์
แล้วเจ้าดวงอาทิตย์แค่เพียงอึดใจ
สาดแสงทองส่องให้ฉันเห็นตอนเช้า ช่างแสนสบายใจ
ปลดปล่อยเอาความกลัวทิ้งไป แค่ให้เวลาเปลี่ยน
ที่มา/ความหมายของเพลง:
แสดง
