อัลบั้ม : New Single
ร่วมร้องเพลง : ปู่จ๋าน ลองไมค์ PMC
ถ้าวันนั้น ฉันไม่พูดมันออกไป
ถ้าตอนนั้น ฉันยังเก็บคำนั้นไว้
* ถ้าไม่บอก ว่าฉันคิดอะไรไปอย่างนั้น
ไม่พูดมัน ไอ้คำนั้นข้างในใจ
เธอก็คงยังดีกับฉัน เราก็คงยังเป็นเพื่อนกัน
คงจะไม่มีวันที่ฉันเสียเธอไป
บอกเลย รู้ทั้งรู้ว่าเธอไม่ได้รักกัน
แต่ตัวฉันก็ยังยืนยันที่จะยอมพูดมันไป
ลองเชื่อในคำๆนี้ ที่ฉันมีข้างในใจ
แต่แล้วเป็นยังไง ในตอนนี้
บอกหน่อย ไหนใครๆที่บอกว่าให้พูดมัน
หากสุดท้ายเธอไม่รักกัน แค่ให้รู้ก็ยังดี
แต่กับฉัน บอกเลยตอนนี้
ฉันอยากจะย้อนเวลากลับไป ไม่ให้เธอได้รู้ว่าฉันมันรักเธอ
ฉันมันรักเธอ
( * )
รักเหมือนน้ำสี่สาย ที่เป็นสหายที่เจ้าพระยา
รักนั้นจึงกว้างและใหญ่ และมีเรือใบลำนึงล่องมา
เปรียบเรือเป็นเหมือนหัวใจ และลอยเหนือไปอ่าวไทยอันดา
รักนั้นอยู่คู่หัวใจ เหมือนกับเรือใบคู่กับคงคา
เรือใบมากับแม่น้ำมันช่างงดงามและสวยเหลือเกิน
มิตรภาพกลับเป็นเขื่อนกั้น และเรือใบนั้นก็จะต้องเผชิญ
ถ้ารักมันล้นมันหลามเป็นเหมือนสายน้ำไหลข้ามพะเนิน
มันจึงหยุดจึงยั้งไม่ได้อยากพูดออกไปว่ารักเหลือเกิน
และเรือไหลข้ามพะเนิน น้ำจึงเขินเหือดแห้งหาย
เรือนั้นจึงต้องขาดน้ำหัวใจดวงงามขาดรักสลาย
เรือใบมันจึงผุจึงพัง รู้ตัวอีกครั้งก็ในเมื่อสาย
มันจึงต้องเจ็บลำเค็ญ เป็นเหมือนอีเย็นโดนเฆี่ยนด้วยหวาย
หากว่าน้ำไม่บอกเรือ หากว่าเรือไม่ข้ามเขื่อน
มันคงสวยงามเช่นนั้น เหมือนเธอกับฉันตอนเราเป็นเพื่อน
อยากย้อนให้น้ำไหลกลับ อยากพาเรือกลับที่ไหลที่เลื่อน
แต่คงเป็นไปไม่ได้ และสูญสลายแม้คำว่าเพื่อน
บอกเลย รู้ทั้งรู้ เธอไม่เคยรักกัน (รู้ทั้งรู้ว่าเธอไม่ได้รักกัน)
(แต่ตัวฉันก็ยังยืนยันที่จะยอมพูดมันไป)
เชื่อว่าเธอรักฉัน (ลองเชื่อในคำๆนี้ ที่ฉันมีข้างในใจ)
ในตอนนี้ (แต่แล้วเป็นยังไง ในตอนนี้)
บอกหน่อย ไหนใครๆที่บอกว่าให้พูดมัน
หากสุดท้ายเธอไม่รักกัน แค่ให้รู้ก็ยังดี
แต่กับฉัน บอกเลยตอนนี้
ฉันอยากจะย้อนเวลากลับไป ไม่ให้เธอได้รู้ว่าฉันมันรักเธอ..
มิอาจย้อนวันเวลา ให้ยามนิทรากลายเป็นกลางวัน
มิอาจสลับสับเปลี่ยน ให้แสงอาทิตย์กลายเป็นแสงจันทร์
โลกนี้มีคำพูดอื่น ที่ควรหยิบยื่นกันเป็นร้อยเป็นพัน
แต่คำว่ารัก รัก รัก ฉันมอบให้แต่คนสำคัญ
เรือที่ผุพังมิอาจจะยั้งความพยายาม
เก็บเศษไม้มาตอกตะปู จะกอบจะกู้ซ่อมเรือคันงาม
จะทวนย้อนลำนาวา ในวันที่ฟ้านั้นเป็นสีคราม
ต้องกลับที่เรือเคยอยู่ เพราะวันนี้รู้ว่าเรือวู่วาม
พะเนินที่สูงชัน เป็นเหมือนเส้นกั้นที่เธอขีด
สายน้ำคู่กับเรือใบ เหมือนกับรักกับใจที่เธอฉีก
และเมื่อพะเนินมันกั้น ก็ไม่อาจย้อนมันกลับไปได้อีก
มันจึงเหมือนเรือเปอร์เซียที่ไม่อาจคลอเคลียกับกองทัพกรีก
ถ้ารู้ว่าเรือต้องพังฉันควรจะหยุดจะยั้งมันไว้
เพื่อนกับมันก็จีรัง ควรเป็นแบบนั้นจะดีกว่าไหม
ฉันควรจะกักจะเก็บ เพราะพูดแล้วเจ็บและเสียเธอไป
จางหายทุกความสัมพันธ์ และสุดท้ายนั้นไม่เหลืออะไร
ฉันอยากจะย้อนเวลากลับไป
กลับไปเป็นแค่เพื่อนเธอ เหมือนเดิม
ที่มา/ความหมายของเพลง:
แสดง
