อัลบัม : ≠ Dharmajāti ( ดัม-มะ-ชา-ติ )
ไกล ไกลแสนไกลเกินตา
เพียงสายลมพา ขอบฟ้าจะเปลี่ยนสีไป
จากหยดน้ำ เป็นฝนพรำโปรยปราย
คือฤดูกาล โลกนี้ยังคงหมุนไป
ไม่มีอะไรที่มันจะยืนยาวเท่าความผันเปลี่ยน
และบางทีเราอาจเรียนรู้คุณค่าไอแดด เมื่อฝนมา ( โวว )
จะยิ้มรับมันวันที่ใจอ่อนแอ แม้ทุกเรื่องราวมันยังคงโหดร้าย
สุขทุกข์ที่เราพบพาน มันคือชีวิตของเรา ( โฮ โฮว )
แม้ทั้งหัวใจมันยังคงทรมาน แม้ว่าน้ำตายังไม่แห้งเหือดไป
กอดไว้ทุกความหมองหม่น ไม่ว่าจะร้ายดี ชีวิตยังคงสวยงาม
( โฮว โวว โว่ว )
ใจ อาจจะยังมืดมิด
แต่คงไม่นานที่ความรักจะกลับหวนมา อีกครั้งนึง ( โอว )
ถึงแม้ว่าท้องฟ้าค่ำนี้ไม่มีหมู่ดาว
ระบายประกายความฝันของเรา บนฟ้าให้เป็นแสงพราว ( โอว )
* และจะยิ้มรับมันวันที่ใจอ่อนแอ แม้ทุกเรื่องราวมันยังคงโหดร้าย
สุขทุกข์ที่เราพบพาน มันคือชีวิตของเรา ( โฮ โฮว )
แม้ทั้งหัวใจมันยังคงทรมาน แม้ว่าน้ำตายังไม่แห้งเหือดไป
กอดไว้ทุกความหมองหม่น ไม่ว่าจะร้ายดี ชีวิตยังคงสวยงาม
( โว โฮว )
( * )
( โว โอ โฮว โว โฮว โว โฮว โฮ )
ในคืนที่หมองหม่น ก็พร้อมจะกอดไว้
แม้ทั้งหัวใจ มันยังคงทรมาน
แม้ว่าน้ำตา ไม่แห้งหายไป
แม้เส้นทาง ไกลห่างเพียงไหน
ไม่ว่าจะร้ายดี ชีวิตยังคงสวยงาม
( โอว โอ่ว โอว )
ที่มา/ความหมายของเพลง:
แสดง
